هر عصر، از سیاره ی غربتم
چشم می دوزم به خاک پاکت!
آنجا که غروب هایش
با مراسم کبوترکُشانی رنگ می گیرد
که چشم مردمانش سالهاست
آلوده است به ندیدن آسمان و
انکار پروانه ها!
به وبلاگ منم سر بزن↯↯↯
http://dl-payanname.mihanblog.com/post/1392