۱۴
ارديبهشت ۹۵
گاهی یک نوشته، تصویر، صدا...
و حتی بویی آشنا
ما را تا دور دستهای خیال و خاطره بدرقه می کند
اشکی فرو می چکاند
لبخندی بر لب می نشاند
و گاهی
زخمی را، نو می کند!
وقتی پای احساس در میان باشد و
قلمی در کار،
بناچار خواهی نوشت...
نه برای "کسی یا چیزی"،
تنها برای ماندگار کردن یک عشق
یا لمسِ حسِ یک خاطره ی بر باد رفته
و یا تسکین و مرهم نهادن بر زخمی کهنه
تو بخوان!
و بگذر...
بگذار آنکه نوشت،
نفسی تازه کند از مرور ایام !
و من می نویسم
نه برای تو و نه دیگری...
می نویسم تا فراموش نکنم
که ... "زنده ام!"
(شفیقه طهماسبی)
سلام عزیزان. نبودن هایم را به حساب تحصیل و مشغله های دانشگاهی و زندگی بگذارید.
به امید خدا بهرمند خواهم گشت از زیبایی ارسالی های ناب شما بزرگواران
روزگارتان به کام
گاهی باید رفت و گاهی باید ایستاد اما زیبا ترین چیز صحیح ترین انتخاب بر لحظه هاست ... ( خودم )
:)